'N dag vol verrassingen..
Door: Marja
Blijf op de hoogte en volg Hans en Marja
19 Januari 2016 | Vietnam, Di Linh
Omdat we de afgelopen 2 dagen rondgetoerd hebben op de scooters en de indruk hadden alles zo'n beetje gezien te hebben, zouden we vandaag alleen maar een wandeling in de omgeving maken en verder aan t zwembad liggen.
Maarrrr.... hoe anders kan t lopen?!
Omdat t er een beetje naar uitzag dat we te weinig dongetjes hadden om morgen ons verblijf hier te betalen, stelde Hien voor om nog even met de scooter naar Di Linh te rijden om te pinnen. We zouden dan meteen de 2e scooter in de stad af kunnen geven en samen op 1 scooter terugkomen.
Leuk! Zo'n onverwachts uitje...
We maken van de gelegenheid gebruik en drinken onderweg wat bij een cafeeke en lunchen in een van de weinige restaurants.
Tegen vieren besluiten we om de voorgenomen wandeling te maken. Bewapend met stok wandelen we zonder echt spectaculaire dingen te zien.
Totdat we een plantage staan te bewonderen: een vrouw harkt er de koffiebonen om, die liggen te drogen in de zon. Ze ziet ons kijken en wenkt ons. Ze loodst ons door de plantage, spreekt geen woord Engels maar met handen en voeten maakt ze ons duidelijk wat ze, naast de koffieboon, nog allemaal meer verbouwen. We moeten regelmatig proeven. Ze is trots en dat mag ze zijn...
Ze weet niet half hoe blij ze ons maakt met haar gastvrijheid!
Ze verbouwen op deze plantage de Robusta koffieboon: die gedijt het beste op een hoogte van 1000 m. 100 km verderop, in Dalat, op een hoogte van 1500 m. verbouwen ze de Arabica boon.
We lopen door de bananenplantage, langs de limoenbomen en van alles meer wat ik niet ken.
Ze vraagt of we koffie lusten..
Dat is niet tegen dovemansoren gezegd!!
We klimmen de heuvel op, tussen de koffiebonenstruiken, naar de farm.
Ze laat de diploma's van haar man zien, snijdt een avocado in tweeën: weer proeven we..
De koffiebonen komen op tafel, de gemalen koffiebonen, 2 pruttelpotjes... en dan komt haar man aanrijden op zn scooter. Hij kan engels!! We drinken pure koffie (50% robusta, 50% arabica): hoe lekker!!
Hij is lid van een overkoepelende organisatie die de belangen van de koffieboeren uit de streek behartigd. In het district Di Linh wordt 42000 ha koffie verbouwd! Ze oogsten maar 1x per jaar, en dat is NU.
Dat wij dat net mee mogen maken!
De geplukte bonen in schil moeten 3 weken in de zon drogen voordat ze van hun schil ontdaan kunnen worden.
Vrouwlief vraagt of we facebook ( facebook is in het Vietnamees ook gewoon facebook...) hebben: we zijn intussen al vriendjes....
En dan vraagt hij wat wij in t dagelijks leven doen...
Hans vertelt dat hij een "nurse" is. En ik zeg dat ik een "bankemploye" ben.
"aaahhh", zegt ie.
"I know only one bank in Holland, that's the Rabobank".
Hoe geweldig is dat?!
Zit je in de middle of nowhere, ergens in Vietnam, bij een koffieboer koffie te leuten en dan kent ie de Rabo!!
Dus ook hier doet de Rabobank Development goed werk..
Ik word hier zo blij van!
De schemer valt, we moeten huiswaarts. Ik beloof de gemaakte foto's via fb te versturen.
Na alle gastvrijheid krijgen we ook nog een pak overheerlijke gemalen koffie mee!
We lopen samen terug naar ons guesthouse: big smile...
Hier worden wij allebei zoooo gelukkig van!
Wat een prachtdag is dit geworden....
Maarrrr.... hoe anders kan t lopen?!
Omdat t er een beetje naar uitzag dat we te weinig dongetjes hadden om morgen ons verblijf hier te betalen, stelde Hien voor om nog even met de scooter naar Di Linh te rijden om te pinnen. We zouden dan meteen de 2e scooter in de stad af kunnen geven en samen op 1 scooter terugkomen.
Leuk! Zo'n onverwachts uitje...
We maken van de gelegenheid gebruik en drinken onderweg wat bij een cafeeke en lunchen in een van de weinige restaurants.
Tegen vieren besluiten we om de voorgenomen wandeling te maken. Bewapend met stok wandelen we zonder echt spectaculaire dingen te zien.
Totdat we een plantage staan te bewonderen: een vrouw harkt er de koffiebonen om, die liggen te drogen in de zon. Ze ziet ons kijken en wenkt ons. Ze loodst ons door de plantage, spreekt geen woord Engels maar met handen en voeten maakt ze ons duidelijk wat ze, naast de koffieboon, nog allemaal meer verbouwen. We moeten regelmatig proeven. Ze is trots en dat mag ze zijn...
Ze weet niet half hoe blij ze ons maakt met haar gastvrijheid!
Ze verbouwen op deze plantage de Robusta koffieboon: die gedijt het beste op een hoogte van 1000 m. 100 km verderop, in Dalat, op een hoogte van 1500 m. verbouwen ze de Arabica boon.
We lopen door de bananenplantage, langs de limoenbomen en van alles meer wat ik niet ken.
Ze vraagt of we koffie lusten..
Dat is niet tegen dovemansoren gezegd!!
We klimmen de heuvel op, tussen de koffiebonenstruiken, naar de farm.
Ze laat de diploma's van haar man zien, snijdt een avocado in tweeën: weer proeven we..
De koffiebonen komen op tafel, de gemalen koffiebonen, 2 pruttelpotjes... en dan komt haar man aanrijden op zn scooter. Hij kan engels!! We drinken pure koffie (50% robusta, 50% arabica): hoe lekker!!
Hij is lid van een overkoepelende organisatie die de belangen van de koffieboeren uit de streek behartigd. In het district Di Linh wordt 42000 ha koffie verbouwd! Ze oogsten maar 1x per jaar, en dat is NU.
Dat wij dat net mee mogen maken!
De geplukte bonen in schil moeten 3 weken in de zon drogen voordat ze van hun schil ontdaan kunnen worden.
Vrouwlief vraagt of we facebook ( facebook is in het Vietnamees ook gewoon facebook...) hebben: we zijn intussen al vriendjes....
En dan vraagt hij wat wij in t dagelijks leven doen...
Hans vertelt dat hij een "nurse" is. En ik zeg dat ik een "bankemploye" ben.
"aaahhh", zegt ie.
"I know only one bank in Holland, that's the Rabobank".
Hoe geweldig is dat?!
Zit je in de middle of nowhere, ergens in Vietnam, bij een koffieboer koffie te leuten en dan kent ie de Rabo!!
Dus ook hier doet de Rabobank Development goed werk..
Ik word hier zo blij van!
De schemer valt, we moeten huiswaarts. Ik beloof de gemaakte foto's via fb te versturen.
Na alle gastvrijheid krijgen we ook nog een pak overheerlijke gemalen koffie mee!
We lopen samen terug naar ons guesthouse: big smile...
Hier worden wij allebei zoooo gelukkig van!
Wat een prachtdag is dit geworden....
-
19 Januari 2016 - 17:18
John Krijgsman:
Dit zijn van die momenten, die van een vakantie een belevenis maken, zo mooi kun je zelf niet verzinnen. -
19 Januari 2016 - 18:07
Colien:
Wow, wat bijzonder! En wat een verrassing dat die koffieboer de Rabobank kent! Zal ik je verhaal eens doorsturen naar mijn buren? Dat is een 100%-Rabo-stel! Die vinden het vast ook leuk om deze ervaring te lezen! -
19 Januari 2016 - 18:51
Adwin En Thea:
He Marja en Hans,
Leuk weer om jullie reiservaringen te lezen!
En, Marja, van harte gefeliciteerd nog met je verjaardag :)
Geniet ze nog samen.
Groetjes, Adwin en Thea xx -
19 Januari 2016 - 21:09
Joep Dingemans:
Ha Marja en Hans,
Wat is zo vakantie vieren een mooi feestje. Leuk om te lezen en zo mee te genieten!! -
20 Januari 2016 - 13:11
Ans En Peter:
ik krijg hier kippevel van !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
