Een eigen huis....een plek onder de zon?????

Zaterdag 23 januari,
De regen valt met bakken uit de lucht hier in Hoi An! Wie verwacht dat nou??
Ons huisje is mooi maar staat deze week net op de verkeerde plek: ze zijn de riolering aan t aanleggen in de straat en de buurman is aan t verbouwen lijkt wel...De hele dag horen we geklop! Later kwamen we er achter dat er groenten gesneden worden met een hakmes: ook knap irritant als je voor je rust komt...
De banden van de fietsen staan leeg, de fietspomp werkt niet en we hebben honger!!
Kort samengevat: dit hadden we ons anders voorgesteld!

De middag gebruiken we om wat te lummelen en te schrijven: noodgedwongen moeten we binnenblijven, het blijft maar regenen.
Rond vijven fietsen we toch aan, poncho's aan (toch niet voor niets meegenomen!), op naar het Full Moon lantern festival in t oude centrum.
T lijkt erop dat dit feestje vandaag letterlijk in t water gaat vallen...
Met dit slechte weer is t moeilijk om t mooie van de stad te zien: alleen maar paraplu's, poncho's en heel veel regen.
We laten ons niet uit t veld slaan, stallen onze fietskes langs de rivier bij een restaurant en lopen wat rond in onze poncho's. Vanaf een terras aanschouwen we de mensenmassa die gekomen is. Vietnameesjes proberen de kaarsjes in de lantaarntjes die ze verkopen aan te houden maar de wind blaast ze steeds uit: tis een triest geheel..
We eten in n italiaans restaurant bij kaarslicht, buiten zijn de lampionnen aan. Er is geen houden aan: t festival wordt afgeblazen.

Ondanks de zaklampen die we meehadden als fietsverlichting, ontkomen we er niet aan dat we drijfnatte voeten krijgen. De kade is in de tijd dat we hebben zitten eten, volgelopen met water, de rivier is overvol.
En dan blijken onze fietsen weg te zijn! (ze stonden op slot!) Een man van het naastgelegen restaurant gebaart druk en heeft t over de politie, die zou de fietsen meegenomen hebben omdat tijdens het lantaarnfestival geen fietsen op de kade mogen staan... Nou ja...
Hij gaat bellen maar we weten niet met wie. En dan komt ineens iemand naar buiten met onze fiets in de hand...en daarachter nog iemand met de andere fiets! Ze hadden onze fietsen maar binnengezet omdat de politie ze anders zou meenemen.
Wat een lieve mensen! En nog verontschuldigen ze zich omdat wij ons een hoedje waren geschrokken...

Doorweekt vinden we de weg naar ons huisje terug: we hoeven maar 1x de weg te vragen!!
Een warme stortdouche is dan zoooo lekker...

Zondag 24 januari,
Vandaag volg ik de cooking class van Thuan Tinh Island cookingschool.
Ik had geen betere dag uit kunnen zoeken! T is droog maar berekoud.
Dit hebben we in Azië niet eerder meegemaakt.
4 Lagen heb ik aan en tis eigenlijk nog niet genoeg, de wind maakt t extra koud.
We (5 leerlingen) bezoeken eerst de local market, we kopen de ingrediënten in waarmee we straks aan de slag gaan. Vooral over de verschillende kruiden ben ik veel te weten gekomen.

We nemen de boot en daarna nog een smalboot om uiteindelijk na 45 minuten bij de cooking school aan te komen.
Mooi gelegen tussen de water coconut palmbomen.
Ik had gehoopt dat t binnen zou zijn maar we stonden buiten onder een overkapping; te koud nu! Blij dat ik me af en toe kon warmen aan het vuur...
Ondanks de kou heb ik genoten van het bereiden en t eten:
Banh Xeo: crispy vietnamese pannekoekjes
Bun Bo Nam Bo: Beef noodles
Pho Bo Hanoi: rice noodle soup met bief Hanoi style
Goi Cuon: fresh springrolls .....mijn favoriet!!

Hans heeft de ochtend op de fiets doorgebracht, alvast wat voorwerk verricht...

Na n warm voetenbad zijn we vanmiddag samen naar t centrum gefietst, een beetje door de straatjes geslenterd, hier en daar aangelegd en leuke foto's (zonder zon!!) gemaakt.
Wat een toeristische attractie: tot 2 meter hoogte is het een aaneenschakeling van kleermakers, restaurantjes en souvenierwinkeltjes.
De gevels daarboven zijn prachtig en veelal authentiek.
De Japanse brug, de markt, t eiland An Hoi, we hebben t allemaal gezien.

Morgen geven ze nog een regenachtige dag aan, daarna moet t beter worden...

Dinsdag 26 januari,
T ken nie altijd rozengeur en maneschijn zijn maar vandaag breekt de zon weer door, letterlijk en figuurlijk.
Gisteren hadden we er allebei tabak van: t weer wat niet meezit( thuis zouden we de kachel stoken!) en de betonmolen die zelfs op zondag voor ons huisje overuren maakt.
Hans ontvlucht de herrie, hij gaat op zoek naar n rustiger gelegen hotel.
Ik lig ziek in bed, heb waarschijnlijk iets verkeerds gegeten en zit om de haverklap op de wc.
s'Middags komt Hans thuis met de adressen van n paar goede hotels; hij wil hier echt weg.
Ik besluit de eigenaar een mail te sturen; we zijn disappointed en of we niet in een ander Wooden House kunnen. Hij heeft er 2...
Al snel staat ie op de stoep en hij heeft wel door dat we hier echt niet blij van worden. We kunnen naar zijn andere house: hij wil alleen maar happy holiday...
300 m. verder in een andere rustigere straat staat een prachtig huisje met een heuse achtertuin!
Nu mag het beter weer worden...

En vandaag (dinsdag) zien we hier voor t eerst blauw in de lucht! De temperatuur is opgelopen tot 20 gr. Dit begint weer ergens op te lijken...

Ik fiets in de ochtend even alleen naar de markt. Plattegrondje mee voor t geval dat ik de weg niet meer terug weet.
Veel vers fruit en wortel; voor alles vragen ze t dubbele omdat ik blank ben. Tis t proberen natuurlijk waard maar daar trapt Marietje niet in.
Als ik de helft van de vraagprijs betaal vinden ze t ook goed.
Ik vraag her en der naar iets voor de jeuk voor n familielid. Iedereen is behulpzaam: de ene brengt me naar de apotheek en de ander loodst me mee naar haar "winkeltje" in de markthal. Ze is aardig en kan wat engels, ze weet me te overtuigen. Nu nog hopen dat t helpt!

T valt op dat hier weer veel geofferd wordt. Hebben we nog niet eerder in Vietnam gezien. Voor winkeltjes staan offertafeltjes vol lekkernijen en er wordt druk met wierookstokjes gewapperd.

Vanmiddag fietsen we samen door de rijstvelden naar t strand van An Bang en dan verder, gelijk aan de zee, naar de vuurtoren op een doodlopende landtong. Land's End noemt Hans t daar. T lijkt ook een beetje op t eind van de wereld met die grote Stille Oceaan zover als je
kunt kijken. Onderweg eten we eindelijk weer eens verse schelpdieren met lemongrass en chilipeper (steamed clam). Zoveel vervallen hotels op deze landtong....

Als we weer op huis aan doen, leiden de boeren hun waterbuffels huiswaarts; ze hebben de hele dag op t rijstveld mogen grazen.
De witte reigers proberen nog een graantje mee te pikken in de rijstvelden.
De landarbeiders, net zoveel vrouwen als mannen, werken tot het donker wordt. De een zet nieuwe rijstplantjes uit en in een ander veldje moet de rijst uitgedund worden. Het is arbeidsintensief werk!

We hebben er zo'n 20 km opzitten vandaag....